Τα συνήθως αναφερόμενα αναπνευστικά όργανα: ρινική κοιλότητα, στοματική κοιλότητα, φάρυγγας, λάρυγγας, τραχεία, βρόγχοι, πνεύμονες.
- το διάφραγμα, ο μεγαλύτερος αναπνευστικός μυς.
- δέρμα (άδηλη αναπνοή).
- τριχοειδή αγγεία (ανταλλαγή των αερίων-οξυγόνο/διοξείδιο του άνθρακα).
- κυτταρική αναπνοή (χρησιμοποίηση του οξυγόνου για παραγωγή ενέργειας με τη μορφή μορίων ΑΤΡ και διοξείδιου του άνθρακα και νερού).
Τα τελικό ζητούμενο είναι η πραγματοποίηση της κυτταρικής αναπνοής. Είναι δυνατόν να υπάρχει εμπόδιο στο «ρυθμικό όργανο» του διαφράγματος, λόγω μη σωστής ρυθμικής αναπνοής, ή στο μεσοκυττάριο χώρο λόγω συσσώρευσης τοξινών με συνέπεια την ανεπαρκή ανταλλαγή των αερίων, άρα την ελλιπή οξυγόνωση των ιστών. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε παραγωγή προϊόντων αναερόβιας αναπνοής, κύρια του γαλακτικού οξέος, με συνέπεια οξέωση των ιστών. Το τελευταίο προδιαθέτει σε πόνο, οιδήματα και φλεγμονή.
- Κρανιακό
- Θωρακικό
- Πυελικό
Μια ελεύθερη, συμμετρική και ρυθμική κίνηση των δομών αυτών είναι βασική προϋπόθεση για τη κίνηση των σπλάχνων, τη σταθερή κυκλοφορία των υγρών και πραγματοποίηση του κυτταρικού μεταβολισμού.
Σε έναν υγιή οργανισμό έχουμε περίπου 18 κινήσεις του θωρακικού διαφράγματος το λεπτό, περισσότερες από 25.000 σε μια μέρα.
Αν το θωρακικό διάφραγμα δεν κινείται ρυθμικά και συμμετρικά με τα άλλα δύο, όπως έχει οριστεί από τη φύση = η δυσαρμονία, η αρρυθμία και η ασυμμετρία επαναλαμβάνονται 25.000 φορές τη μέρα.
Η νοσηρή αυτή κατάσταση, εφόσον δεν διορθωθεί, θα οδηγήσει στις απαρχές της χρόνιας ασθένειας.
Τι μέτρα πρέπει να πάρουμε για τη ελαττώσουμε τη δυσαρμονία αυτή και να προλάβουμε την εδραίωση μιας χρόνιας ασθένειας;
Το κοιλιακό διάφραγμα, λειτουργώντας σαν αντλία, συμπιέζει το ήπαρ, το έντερο και το σπλήνα, αποτρέποντας τη συμφόρηση του αίματος στα όργανα αυτά. Πραγματοποιείται ένα είδος «μάλαξης» των οργάνων αυτών.
Το ήπαρ, το βασικό όργανο αποτοξίνωσης, υποβοηθείται από την αποτροπή λίμνασης του αίματος.
Η συμπίεση του ήπατος και η καλή αιμάτωσή του εξασφαλίζει καλή παραγωγή και ροή της χολής.
Η σωστή αιμάτωση του εντέρου, εξασφαλίζει σωστή απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών και αποφυγή παραμονής των προς αποβολή ουσιών.
Διεγείρεται η κυκλοφορία του αίματος στην πυλαία φλέβα και διευκολύνεται η κίνηση της λέμφου στο σύστημα των λεμφικών αγγείων. Το λεμφικό σύστημα έχει σαν αποστολή την αποκομιδή των προϊόντων του μεταβολισμού από το μεσοκυττάριο χώρο.
Ανεπαρκής-ρηχή και μη ρυθμική κίνηση του κοιλιακού διαφράγματος παρατηρείται:
- σε ανεπαρκή κίνηση του σώματος
- σε κατάσταση στρες
Το θέμα του ρυθμού: κάθε τι στο ανθρώπινο σώμα λειτουργεί με συνέργειες και ρυθμούς. Ο ρυθμός είναι η αλληλοσυσχέτιση δύο καταστάσεων: εισπνοή-εκπνοή, σύσπαση-διάταση, ένταση-χαλάρωση, ηρεμία-κίνηση. Η αναπνοή, η λειτουργία της καρδιάς, η κίνηση του εντέρου, είναι τα πιο αντιληπτά σωματικά γεγονότα που υπακούν στο Νόμο του Ρυθμού.
Ο Νόμος αυτός φυσικά κυβερνά κάθε φυσικό φαινόμενο: ημέρα-νύχτα, καταμήνιος κύκλος στις γυναίκες των 28 ημερών, εποχές του έτους. Ό,τι συμβαίνει σε μεγάλη κλίμακα, το ίδιο και σε μικρότερες αναλογίες στο ανθρώπινο σώμα.
Στο ανθρώπινο σώμα, η εξωτερίκευση του Νόμου του Ρυθμού πραγματοποιείται με τη λειτουργία των δύο σκελών του αυτόνομου νευρικού συστήματος: συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό.
Συμπαθητικό/ένταση, παρασυμπαθητικό/χαλάρωση.
Τι συμβαίνει στο στρές; Το Κ.Ν.Σ. του οργανισμού παίρνει πληροφορίες που τον βάζουν σε θέση μάχης, έντασης. Αν η μάχη δεν δοθεί, η κατάσταση δεν αλλάζει στην φυσιολογικά αντίθετή της, οπότε διατηρείται μια συνεχής διέγερση του συμπαθητικού σκέλους (συμπαθητικοτονία), που μπορεί να μετατραπεί σε χρόνια. Αυτό πρώτιστα σημαίνει κατάργηση της φυσιολογικής ρυθμικής αναπνοής με τα επακόλουθα που προαναφέρθηκαν.
- Σωματικό
- Συγκινησιακό
- Διανοητικό
Στη κατάσταση που ονομάζουμε Υγεία, το σύστημα των επιπέδων αυτών λειτουργεί αρμονικά μέσα από συνεχείς μικρές διακυμάνσεις, με τελικό αποτέλεσμα την διατήρηση της Ομοιόστασης.
Όποιος θέλει να θεραπεύσει ολιστικά ένα άτομο, είναι απαραίτητο να λάβει υπόψη του όλες αυτές τις συσχετίσεις των επιπέδων μεταξύ τους. Η θέση της ρυθμικής αναπνοής είναι κομβικής σημασίας.
Όταν η ποιότητα της αναπνοής του δεν λαμβάνεται υπόψη, πολλές θεραπείες μένουν ατελείς ή δεν ολοκληρώνονται.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ολιστικά και με φυσικά μέσα την άρρυθμη αναπνοή;
Εκμάθησή της μέσα από διδασκαλία.
Αποκατάσταση της κινητικότητας του διαφράγματος με ειδικούς χειρισμούς(manipulation).
Ομοιοπαθητική αγωγή. Παράδειγμα σε oξυ σπασμό του διαφράγματος λόγω σοκ. (αντίδραση σε άσχημα νέα, θάνατος αγαπημένου προσώπου, χωρισμός από ερωτική σχέση, πρόσφατη έντονη απογοήτευση). Αλλά και σε κάθε χρόνια διαταραχή, με ασαφή αλλά επίμονα συμπτώματα που η ορθόδοξη ιατρική δεν μπορεί να κατατάξει σε συγκεκριμένη κατηγορία παθήσεων και στέκει με αμηχανία μπροστά τους. Σε κάθε τέτοια περίπτωση, υπάρχει σε εξέλιξη προ-νοσηρή διαδικασία και σχεδόν πάντα άρρυθμη αναπνοή. Εδώ παρατηρούμε ότι η χορήγηση του κατάλληλου ομοιοπαθητικού φαρμάκου στον οργανισμό, δρώντας εναρμονιστικά και στα τρία προαναφερόμενα επίπεδα, επαναφέρει το φυσιολογικό ρυθμό στις λειτουργίες του οργανισμού και πρώτιστα βοηθά τους ασθενείς να είναι πιο ήρεμοι, να αναπνέουν πιο βαθιά και ρυθμικά.
Ορθοκυτταρικά σκευάσματα που εναρμονίζουν τη σχέση συμπαθητικού-παρασυμπαθητικού. Έχουν θέση σαν θεραπεία συντήρησης.