Αποτοξίνωση

Η ικανότητα αποτοξίνωσης αποτελεί μείζονα και καθοριστικό παράγοντα για το επίπεδο υγείας ενός ατόμου.

Σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, το 25% περίπου του πληθυσμού των Η.Π.Α. παρουσιάζουν σε κάποιο βαθμό τοξίνωση από βαρέα μέταλλα.

Η έκθεση ή η τοξικότητα από συντηρητικά τροφών, διαλύτες( φορμαλδεύδη, υλικά καθαρισμού, τολουένιο, benzene,κ.λ.π. ) εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα και άλλες τοξικές χημικές ουσίες, είναι δυνατόν να προκαλέσει διάφορα ψυχικά και νευρολογικά συμπτώματα.

Τοξίνες που παράγονται από βακτηρίδια και μύκητες στο έντερο, είναι δυνατόν εφόσον απορροφηθούν, να προκαλέσουν σημαντική διαταραχή των σωματικών λειτουργιών.

Toήπαρ (συκώτι), είναι ένα πολύπλοκο όργανο που παίζει κεντρικό ρόλο στις περισσότερες μεταβολικές διαδικασίες, ιδιαίτερα στην αποτοξίνωση.

Οι μηχανισμοί αποτοξίνωσης του ήπατος περιλαμβάνουν

• Τη διήθηση (φιλτράρισμα) του αίματος
• Το σχηματισμό της χολής
• Τις αντιδράσεις  αποτοξινωτικής φάσης 1
• Τις αντιδράσεις αποτοξινωτικής φάσης 2

Η γλουταθειόνη  αποτελεί σημαντικό συστατικό της αποτοξίνωσης.

Η χορήγηση βιταμίνης C αποτελεί την οικονομικότερη μέθοδο για ανύψωση των επιπέδων της γλουταθειόνης.

Η πρόσληψη σιλυμαρίνης, ένα σύμπλοκοφλαβονοειδές που βρίσκεται στο γαιδουράγκαθο, βελτιώνει, σύμφωνα με πολλές τεκμηριωμένες έρευνες την ηπατική λειτουργία.

Η νηστεία είναι ένας από τους ταχύτερους τρόπους για να αυξηθεί η αποβολή των προς απέκκριση ουσιών και να ενισχυθούν η θεραπευτικές διεργασίες του οργανισμού στο σωματικό επίπεδο.

Τοξίνες υπάρχουν παντού, στον αέρα που αναπνέουμε, στις τροφές που τρώμε, στο νερό που πίνουμε. Ακόμα και το ίδιο το σώμα μας και τα βακτηρίδια στο έντερό μας παράγουν τοξικές ουσίες.

Οι τοξίνες προκαλούν ζημιά με ύπουλο και αθροιστικό τρόπο. Από τη στιγμή που το σύστημα αποτοξίνωσης υπερ-φορτώνεται, οι τοξικοί μεταβολίτες συσσωρεύονται, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να γίνεται σταδιακά ολοένα και πιο ευαίσθητος σε άλλες χημικές ουσίες, μερικές από τις οποίες δεν είναι τοξικές στις συνηθισμένες συνθήκες. Η συσσώρευση τοξινών μπορεί να οδηγήσει τις φυσιολογικές μεταβολικές διαδικασίες του οργανισμού σε κατάρρευση, με κύριο μηχανισμό την υπερ-φόρτωση του ήπατος. Τότε ο οργανισμός παράγει σαν σήματα κινδύνου συμπτώματα, όπως η ψωρίαση, η ακμή, οι χρόνιοι πονοκέφαλοι, τα φλεγμονώδη και τα αυτοάνοσα νοσήματα και αδιαφοροποίητα νοσήματα όπως η χρόνια κόπωση, η ευαισθησία σε λοιμώξεις κ.λ.π.

ΤΥΠΟΙ ΤΟΞΙΝΩΝ

Αν αναρωτηθεί κανείς: «τι ακριβώς είναι η τοξίνη;», θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση ότι τοξίνη είναι κάθε ουσία που έχει βλαβερό αποτέλεσμα στη λειτουργία και στη δομή του κυττάρου. Προφανώς, ορισμένες τοξίνες προκαλούν περιορισμένες βλάβες, ενώ άλλες μπορεί να έχουν μοιραία δράση. Οι κύριοι τύποι τους είναι:

• Τα βαρέα μέταλλα
• Ουσίες που συνιστούν τοξίνες για το ήπαρ
• Συστατικά των μικροβίων ή μυκήτων
• Προιόντα διάσπασης κατά το μεταβολισμό των πρωτεινών

ΤΑ ΒΑΡΕΑ ΜΕΤΑΛΛΑ

Αφορούν κυρίως τα παρακάτω: μόλυβδος, υδράργυρος, αρσενικό, νικέλιο , κάδμιο και αλουμίνιο. Αυτά τα μέταλλα τείνουν να συσσωρεύονται στον εγκέφαλο, στους νεφρούς και στο ανοσοποιητικό σύστημα, προκαλώντας βαριές διαταραχές των φυσιολογικών λειτουργιών.

Τα περισσότερα από αυτά έχουν τη πηγή τους στη βιομηχανική  μόλυνση του περιβάλλοντος. Άλλες πιθανές πηγές μόλυνσης μολύβδου είναι τα εντομοκτόνα, μαγειρικά σκεύη και κονσέρβες/καδμίου και μολύβδου από το καπνό του τσιγάρου/ υδραργύρου από το οδοντικό αμάλγαμα και τα μολυσμένα ψάρια και τα καλλυντικά/ αλουμινίου από τα αντιόξινα , μαγειρικά σκεύη και υλικά συσκευασίας.

Τα πρώιμα συμπτώματα της τοξίνωσης από βαρέα μέταλλα περιλαμβάνουν: πονοκέφαλο, ασυνήθιστη κόπωση, μυϊκούς πόνους, δυσπεψία, δυσκοιλιότητα, αναιμία, ωχρότητα, τρέμουλο, επίμονη και ασυνήθιστη ζάλη και διαταραχή στο συντονισμό των κινήσεων. Είναι επίσης δυνατόν να υπάρχει δυσκολία στη σκέψη και στη συγκέντρωση. Οσο αυξάνει η τοξίνωση του οργανισμού, τόσο αυξάνει και η ένταση και η συχνότητα των συμπτωμάτων.

Πάμπολλες μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στις μαθησιακές δυσκολίες της παιδικής ηλικίας και στην εναπόθεση βαρέων μετάλλων στον οργανισμού του παιδιού, κυρίως του μολύβδου.Ολο και περισσότερες πληροφορίες συσσωρεύονται, δείχνοντας ότι η χρόνια τοξίνωση από τα βαρέα μέταλλα αποτελεί μείζον πρόβλημα υγείας στις σύγχρονες κοινωνίες.

ΧΗΜΙΚΕΣ ΤΟΞΙΝΕΣ

Επιβαρύνουν κυρίως το ήπαρ και περιλαμβάνουν: το αλκοόλ, τα χημικά φάρμακα που χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Ιατρική, διάφορους διαλύτες, τη φορμαλδεύδη, τα εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα και γενικά τα φυτοφάρμακα και τέλος τα χημικά πρόσθετα στις τροφές: συντηρητικά, ουσίες που προσθέτουν τεχνητό άρωμα, τεχνητό χρώμα, τεχνητή γεύση κ.λ.π.

Η έκθεση σε αυτές τις ουσίες μπορεί να προκαλέσει διάφορα συμπτώματα, κυρίως από το συναισθηματικό και το νοητικό επίπεδο, αλλά και από το σωματικό επίπεδο: κατάθλιψη, πονοκέφαλοι, διανοητική σύγχυση, ανώμαλα νευρολογικά αντανακλαστικά, μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια και άλλες σημεία διαταραχής στο νευρικό σύστημα. Η χρόνια έκθεση στις χημικές τοξίνες έχει συσχετιστεί επίσης με αλλεργίες του αναπνευστικού και ορισμένα είδη καρκίνου.

ΤΟΞΙΝΕΣ ΑΠΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ

Παράγονται από μικρόβια και μύκητες κάτω από παθολογικές συνθήκες στο έντερο και απορροφούνται από το εντερικό τοίχωμα, προκαλώντας σοβαρή διαταραχή των σωματικών λειτουργιών. Περιλαμβάνουν τις εξωτοξίνες και τις ενδοτοξίνες των μικροβίων, μυκητοτοξίνες, τοξικές αμίνες, τοξινικά συστατικά της χολής και διάφορες καρκινογόνες ουσίες.

Τοξίνες που προέρχονται από το μικρόβια του εντέρου εμπλέκονται σε διάφορες διαταραχές, όπως, νοσήματα του ήπατος, νόσος του Crohn, ελκώδης κολίτιδα, ψωρίαση, παγκρεατίτιδα, αλλεργίες, άσθμα, σοβαρές διαταραχές του ανοσοποιητικού όπως ορισμένες περιπτώσεις αυτό-άνοσων νοσημάτων, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο διαβήτης, η μυασθένεια και η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα.

ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ  ΤΟΥ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΕΙΝΩΝ.

Πρόκειται για τις ουσίες ουρία και αμμωνία, ουρικό οξύ κ.λ.π., για την αποβολή των οποίων υπεύθυνο όργανο είναι  οι νεφροί. Πίνοντας αρκετό νερό και αποφεύγοντας την υπερβολική πρόσληψη πρωτεϊνών με τη τροφή ,κυρίως ζωϊκών, βοηθάμε τους νεφρούς στο εξαιρετικά ζωτικό έργο της αποτοξίνωσής τους.

ΤΟ ΗΠΑΡ

Το ήπαρ είναι ένα πολύπλοκο όργανο που ΄χει κεντρικό ρόλο στις μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού και ειδικά στην αποτοξίνωση. Οι μεταβολικές διαδικασίες  που συμβαίνουν φυσιολογικά στα σώματά μας, παράγουν ένα μεγάλο εύρος τοξινών που εξουδετερώνονται από τους εξειδικευμένους για το σκοπό αυτό  μηχανισμούς του ήπατος.

Το ήπαρ πραγματοποιεί την αποτοξίνωση με διάφορους τρόπους. Διηθεί  τις μεγάλου μεγέθους τοξίνες από το αίμα, συνθέτει τη χολή, που αποτελείται από χοληστερόλη και υδατοδιαλυτές τοξίνες, αποδομεί με τη βοήθεια ενζύμων ανεπιθύμητες χημικές τοξίνες, όπως αυτές που αναφέραμε παραπάνω.

Αυτή η ενζυματική διαδικασία συμβαίνει συνήθως κατά δύο στάδια, που αναφέρονται σαν Φάση 1 και Φάση 2, όπου στη Φάση 1  γίνεται η τροποποίηση των χημικών ουσιών ώστε να γίνουν ευκολώτερος  στόχος για τα διάφορα ενζυμικά συστήματα της Φάσης 2.

Η σωστή λειτουργία των μηχανισμών αποτοξίνωσης του ήπατος είναι εξαιρετικής σημασίας για την πρόληψη του καρκίνου. Τα επίπεδα της έκθεσης του σύγχρονου ανθρώπου σε καρκινογόνες  ουσίες ποικίλουν σε μεγάλο βαθμό, όπως ποικίλει και η επάρκεια των μηχανισμών ηπατικής αποτοξίνωσης. Κατά συνέπεια, σημαντικού βαθμού έκθεση σε καρκινογόνα, σε συνδυασμό με νωθρούς ενζυμικούς μηχανισμούς αποτοξίνωσης, αυξάνουν σημαντικά τη προδιάθεση για εμφάνιση διαφόρων τύπων καρκίνων και υπάρχει μεγάλος αριθμός επιστημονικών μελετών που υποστηρίζει αυτή τη θέση.

ΔΙΗΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Αποτελεί μία από τις σημαντικότερες λειτουργίες του ήπατος. Η διήθηση των τοξινών είναι τεράστιας σημασίας όσον αφορά το αίμα που προέρχεται από το έντερο, αφού αυτό το αίμα φέρει τεράστιο φορτίο βακτηριδίων, ενδοτοξινών, συμπλεγμάτων αντιγόνου-αντισώματος (=ανοσοσυμπλεγμάτων=μεγάλα μόρια που δημιουργούνται από την ενεργοποίηση του ανοσιακού συστήματος) και διάφορων άλλων τοξινών. Όταν το ήπαρ λειτουργεί κανονικά, διηθείται το 99% των τοξινών που προέρχονται από το έντερο, πρίν την είσοδο του αίματος αυτού στη γενική κυκλοφορία. Αντίθετα, σε διαταραχή του ήπατος, ο μηχανισμός αυτός διήθησης βλάπτεται σημαντικότατα.

Η ΧΟΛΗ

Η δεύτερη σημαντική διαδικασία αποτοξίνωσης περιλαμβάνει τη σύνθεση και την έκκριση της χολής που αποτελεί, μεταξύ πολλών άλλων λειτουργιών, ένα όχημα με τη βοήθεια του οποίου πολλές τοξίνες αποβάλλονται αποτελεσματικά από το σώμα. Καθώς αποστέλλονται στο έντερο, αυτές οι τοξίνες συνδέονται με φυτικές ίνες που συναντούν εκεί και με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται η επαναρρόφησή τους και αποβάλλονται με τα κόπρανα. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι υπάρχουν αρκετές φυτικές ίνες εκεί για να γίνει επαρκής σύνδεση, αλλιώς οι τοξίνες τροποποιούνται από τα βακτηρίδια του εντέρου και καθώς επανα-απορροφούνται γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνες για τον οργανισμό μας. Η άλλη σπουδαία λειτουργία της χολής περιλαμβάνει τη συμβολή της στην απορρόφηση των λιπών και των λιποδιαλυτών βιταμινών από το έντερο.

ΦΑΣΗ 1 ΑΠΟΤΙΞΙΝΩΣΗΣ

Αφορά την εξουδετέρωση ανεπιθύμητων χημικών ενώσεων που κυκλοφορούν στο αίμα. Αυτές οι ουσίες δεν αφορούν μόνο φάρμακα, εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα, πρόσθετα τροφίμων, ενισχυτικά των εμβολίων, τοξίνες προερχόμενες από το έντερο κ.λ.π., αλλά και ουσίες που παράγονται φυσιολογικά στον οργανισμό, όπως ορμόνες ή παράγωγα της φλεγμονής όπως π.χ. η ουσία ισταμίνη, που θα ήταν βλαπτικές αν αυξάνονταν υπερβολικά. Τα ενζυμικά συστήματα της Φάσης 1, εξουδετερώνουν άμεσα μερικές τέτοιες χημικές ουσίες, όπως η περίπτωση της καφείνης, που μετατρέπεται σε υδατοδιαλυτή μορφή και έτσι διευκολύνεται  η απέκκριση της με τα ούρα από τους νεφρούς  ενώ άλλες τις μετατρέπουν σε ενδιάμεσες μορφές που διασπώνται στη συνέχεια από ένζυμικά συστήματα της Φάσης 2. Δυστυχώς, αυτές οι ενδιάμεσες μορφές είναι πιο δραστικές από τις αρχικές οπότε αν τα συστήματα αποτοξίνωσης της Φάσης 2 ανεπαρκούν, τότε ο κίνδυνος τοξίνωσης του οργανισμού πολλαπλασιάζεται.

Το ενζυμικό σύστημα της Φάσης 1 έχει το συλλογικό όνομα κυτόχρωμα Ρ450 και αποτελείται από 50-100 ένζυμα. Κάθε τύπος ενζύμου εξειδικεύεται σε συγκεκριμένο τύπο χημικής ουσίας, αλλά υπάρχει και σημαντικός βαθμός αλληλεπικάλυψης της δράσης των ενζύμων μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα ένζυμα μεταβολίζουν όλα τις χημικές ουσίες αλλά με διαφορετικό επίπεδο αποτελεσματικότητας. Αυτό γίνεται για να εξασφαλίζεται η μέγιστη αποτελεσματικότητα στην αποτοξίνωση.

Το επίπεδο δραστηριότητας του κυτοχρώματος Ρ450 διαφέρει ανάλογα με τη κληρονομικά προδιάθεση του ατόμου, το βαθμό έκθεσής του σε χημικές τοξίνες και τη διατροφική του κατάσταση. Αυτό π.χ. μπορεί να εξηγεί την διαφορετική ικανότητα ορισμένων ατόμων να αποτοξινώνουν τα καρκινογόνα που περιέχονται στο καπνό του τσιγάρου, με συνέπεια ορισμένοι να καπνίζουν χωρίς σοβαρές βλάβες στους πνεύμονές τους, ενώ άλλοι αναπτύσσουν καρκίνο μετά από λίγες μόνο δεκαετίες καπνίσματος.

Σημαντική ανεπιθύμητη ενέργεια όλης αυτής της μεταβολικής δραστηριότητας είναι η παραγωγή ελεύθερων ριζών κατά τον μετασχηματισμό των τοξινών. Γίνεται κατανοητό ότι χωρίς αποτελεσματικό μηχανισμό εξουδετέρωσης των ελεύθερων ριζών, το ήπαρ κινδυνεύει να υποστεί βλάβη κάθε φορά που μεταβολίζει μια τοξίνη.

Η σημαντικότερη αντιοξειδωτική ουσία για την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών που παράγονται κατά την Φάση 1 είναι η γλουταθειόνη, ένα μικρό τριπεπτίδιο που αποτελείται από τρία αμινοξέα: κυστείνη, γλουταμικό οξύ και γλυκίνη. Στη διαδικασία της εξουδετέρωσης των ελεύθερων ριζών, η γλουταθειόνη οξειδώνεται σε δισουλφιδικήγλουταθειόνη. Από την άλλη η γλουταθειόνη με τη σειρά της είναι απαραίτητη σε ένα σημαντικό τμήμα της Φάσης 2 αποτοξίνωσης. Αυτό σημαίνει ότι όταν όλη η διαθέσιμη γλουταθειόνη καταναλώνεται στη Φάση 1 λόγω μεγάλου φόρτου του ήπατος σε τοξίνες, τότε οι διαδικασίες της Φάσης 2 σταματούν.

Αυτό φανερώνει ότι οι δύο Φάσεις, 1 και 2, λειτουργούν σαν ενιαίο σύστημα και ότι οι ρυθμοί των δύο διαδικασιών χρειάζεται να συντονίζονται. Δυστυχώς αυτό που στη πράξη συμβαίνει είναι ότι πολλοί άνθρωποι έχουν μια πολύ ενεργό Φάση 1 και μια σχετικά ανενεργό Φάση 2, οπότε παρουσιάζουν έντονη τοξίνωση του οργανισμού τους από δηλητήρια του περιβάλλοντος.

Όπως συμβαίνει με όλα τα ενζυμικά συστήματα, το Ρ450 χρειάζεται διάφορα θρεπτικά συστατικά για τη λειτουργία του: χαλκό, μαγνήσιο,ψευδάργυρο και βιταμίνη C.

Η Φάση 1 της αποτοξίνωσης γίνεται λιγότερο ενεργή με τη πάροδο της ηλικίας, λόγω πτώσης της δραστικότητας του ενζυμικού συστήματος Ρ450. Η ρηχή αναπνοή που σημαίνει καθήλωση του διαφράγματος, η περιορισμένη σωματική άσκηση με συνέπεια τη κακή κυκλοφορία γενικά και ειδικά μέσω του ήπατος,σε συνδυασμό με τη φτωχή δίαιτα των ηλικιωμένων ατόμων, συντελούν στη σημαντική ελάττωση της ικανότητας του ήπατος για αποτοξίνωση, που τυπικά παρατηρείται στα ηλικιωμένα άτομα. Αυτό εξηγεί και τη μεγάλη συχνότητα ανεπιθύμητων δράσεων φαρμάκων που παρατηρείται στα άτομα αυτά.

ΦΑΣΗ 2 ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ

Αποτελείται από μια διαδικασία που λέγεται  σύζευξη, κατά την οποία, διάφορα ειδικά ένζυμα στο ήπαρ, συνδέουν σε ειδικές βιοχημικές διαδικασίες, ουσίες μικρού μοριακού βάρους στο μόρια των τοξινών με σκοπό να παραχθεί  ένα αποτέλεσμα που είτε εξουδετερώνει τη τοξίνη άμεσα, είτε διευκολύνει την απέκκρισή της από τα ούρα ή τη χολή.

Υπάρχουν ουσιαστικά 6 μεταβολικά μονοπάτια στην Φάση 2 αποτοξίνωσης:

• Σύζευξη με γλουταθειόνη
• Με αμινοξέα
• Με μεθυλικές ομάδες
• Με ενώσεις του θείου
• Με ακέτυλο-συνένζυμο Α
• Με γλυκουρονικό οξύ
• Με σουλφοξείδια

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΤΗΣ ΗΠΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ.

• Αλλεργική αντίδραση σε χημικά πρόσθετα τροφών
• Ασθματική αντίδραση μετά από κάποια τροφή
• Δυσανεξία σε καφείνη (ελάχιστες ποσότητες καφέ προκαλούν αϋπνία)
• Γρήγορος μεταβολισμός της καφείνης (το αντίστροφο: πίνει κανείς 2 κούπες καφέ και κοιμάται αμέσως όλη τη νύχτα)
• Αδυναμία να φάει κανείς σκόρδο: νιώθει άρρωστος
• Χρόνια έκθεση σε τοξίνες
• Εντερική τοξίνωση
• Νόσος Gilbert
• Ηπατική νόσος
• Λιπώδης διήθηση του ήπατος
• Αρώματα και άλλα χημικά του περιβάλλοντος κάνουν το άτομο να νιώθει άρρωστο
• Τοξαιμία της κύησης
• Κιτρινωπός χρωματισμός του δέρματος και του επιπεφυκότα των ματιών.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ  ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΡΟΗΣ ΤΗΣ ΧΟΛΗΣ

Όταν μια τοξίνη τροποποιείται από τους ηπατικούς μηχανισμούς, τότε πρέπει να απομακρυνθεί από το σώμα το συντομότερο δυνατό. Ένας από τους σημαντικότερους δρόμους απομάκρυνσης είναι με τη παραγωγή και ροή της χολής. Αν όμως η έκκριση της παρεμποδίζεται (μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται σα χολόσταση), οι τοξίνες παραμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο ήπαρ. Τα αίτια της χολόστασης είναι πολλά (παρουσία χολολίθων, αλκοόλ, ενδοτοξίνες, κληρονομικές διαταραχές , υπερθυρεοειδισμός , ορμονική υποκατάσταση με τη χρήση θυροξίνης, ιογενής ηπατίτιδα, εγκυμοσύνη, φυσικές ή συνθετικές στεροειδείς ορμόνες, αναβολικά στεροειδή, οιστρογόνα, από του στόματος αντισυλληπτικά, διάφορα χημικά συνθετικά φάρμακα όπως ερυθρομυκίνη, θειουρακίλη, σουλφαδιαζίνη,κ.α.).

Το συχνότερο αίτιο χολόστασης και διαταραγμένης ηπατικής λειτουργίας είναι η χρήση αλκοοόλ. Σε ιδιαίτερα ευαίσθητα άτομα, ακόμα και μικρή ποσότητα αλκοόλ προκαλεί διαταραχή του ήπατος, που με τη σειρά της καταλήγει σε εναπόθεση λίπους στο ήπαρ.Όλοι οι ενεργείς αλκοολικοί παρουσιάζουν λιπώδη διήθηση του ήπατος. Εξίσου συχνό αίτιο παρεμπόδισης της ομαλής ροής της χολής είναι, η απόφραξη των μικρών και των μεγάλων χολικών αγγείων από χολολίθους.

Αυτές οι διαταραχές στην ηπατική λειτουργία συχνά συσχετίζονται με διακυμάνσεις στις τιμές των εργαστηριακών τιμών (χολερυθρίνη, αλκαλική φωσφατάση, τρανσαμινάσες, SGOT, SGPT, G-GT). Η παρουσία φυσιολογικών τιμών στις εξετάσεις αυτές δεν αποτελεί αξιόπιστο δείκτη της ηπατικής λειτουργίας από την άποψη της τοξινικής επιβάρυνσης του ήπατος γιατί στα αρχικά ή υποκλινικά στάδια επιβάρυνσης του ήπατος, οι τιμές των ηπατικών ενζύμων παραμένουν φυσιολογικές.

Συμπτώματα που συσχετίζονται με παρεμπόδιση της ροής της χολής, ακόμα και με φυσιολογικές τιμές ηπατικών ενζύμων είναι η γενική κακουχία, κόπωση, πεπτικές διαταραχές, δυσκοιλιότητα, αλλεργίες, υπερευαισθησία σε χημικές ουσίες, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, εξάψεις κ.ά.