20 Απρ Ομοιοπαθητική Ιατρική: μια εναλλακτική λύση
Η Ομοιοπαθητική είναι μια ιατρική επιστήμη 200 ετών που βασίζεται στη θεμελιώδη αρχή της ενεργητικής και ισχυρής διέγερσης των αμυντικών μηχανισμών του σώματος με στόχο την αυτοθεραπεία.
Βασικό αξίωμα είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός διαθέτει μοναδικούς και πολύπλοκους μηχανισμούς για να διατηρεί τις ισορροπίες του. Μέσα στις συνθήκες του σύγχρονου τρόπου ζωής όπου πιέσεις ασκούνται συνεχώς σε σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο, τέτοιου είδους εξισορρόπηση είναι απαραίτητη για την επιβίωση.
Η ομοιοπαθητική προσέγγιση προτείνει την αντιμετώπιση κάθε ατόμου ως συνολική οντότητα, εστιάζοντας ταυτόχρονα στα ιδιαίτερα ή μοναδικά του χαρακτηριστικά. Με την κατάλληλη συνταγογράφηση, η ομοιοπαθητική θεραπευτική αγωγή ενισχύει το άτομο ως σύνολο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ενδυναμώνονται οι μηχανισμοί άμυνας του οργανισμού και τα συμπτώματα της ασθένειας να υποχωρούν με τρόπο φυσικό.
Μια θεμελιακή διαφορά ανάμεσα στην Ομοιοπαθητική και την Αλλοπαθητική ιατρική είναι η στάση τους απέναντι στα συμπτώματα. Σύμφωνα με την ομοιοπαθητική άποψη όλα τα συμπτώματα αποτελούν ενδείξεις ότι το σώμα προσπαθεί να αυτοθεραπευτεί. Αντίθετα η αλλοπαθητική άποψη θεωρεί τα συμπτώματα σαν εκδήλωση και μόνο της ασθένειας, οπότε χορηγεί φάρμακα αντιδρώντας σ΄αυτά. Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Σε μια κακή στήριξη του σώματος μας , παθαίνουμε διάστρεμμα της άρθρωσης του ‘αστραγάλου’ στο πόδι. Εμφανίζεται πόνος, η άρθρωση γίνεται δύσκαμπτη, πρήζεται, ίσως είναι και αρκετά θερμή. Η αλλοπαθητική ιατρική θα χορηγήσει αντι-φλεγμονώδη φάρμακα για να καταστείλει την φλεγμονή ενώ η ομοιοπαθητική, θεωρώντας ότι η φλεγμονή αποτελεί προσπάθεια αυτοθεραπείας του οργανισμού, θα χορηγήσει φάρμακα που θα επιταχύνουν και θα ενισχύσουν με φυσικό τρόπο τον οργανισμό σ΄ αυτή την προσπάθεια του.
Η δραστικότητα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων οφείλεται στην ανακάλυψη δυο βιοφυσικών νόμων από τον Γερμανό γιατρό Σ. Χάνεμαν. Ο πρώτος βιοφυσικός νόμος είναι ο Νόμος των Ομοίων, στον οποίο οφείλει και το όνομα της η Ομοιοπαθητική: η ουσία που προκαλεί ένα φάσμα συμπτωμάτων σε ένα υγιές άτομο μπορεί να θεραπεύσει το ίδιο φάσμα συμπτωμάτων σε ένα ασθενές άτομο. Ο δεύτερος βιοφυσικός νόμος είναι ο Νόμος της Δυναμοποίησης του ομοιοπαθητικού σκευάσματος. Η αρχική ουσία αραιώνεται διαδοχικά με έντονες ενδιάμεσες ανακινήσεις. Αυτό συνεχίζεται πέρα από το σημείο που έχει απομείνει έστω και ένα μόριο της αρχικής διαλυτής ουσίας γεγονός που, παρά τη φαινομενική παραδοξότητα του, αυξάνει τη δραστικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, εκμηδενίζοντας παράλληλα την τοξικότητα του.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες φυσικές, από το ορυκτό, φυτικό και ζωικό βασίλειο. Οι θεραπευτικές τους ιδιότητες έχουν πλήρως ελεγχθεί και καταγραφεί μέσα από εκτενή πειράματα και μελέτες. Η παρασκευή και η κυκλοφορία τους είναι επίσημα κατοχυρωμένες από την Ελληνική και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία (κοινοτική οδηγία ΟΔ/92/73/ΕΟΚ της 22/9/1992 και την εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας από 1/1/1994 που ακολούθησε). Διατίθενται από εξειδικευμένα φαρμακεία, και δεν έχουν καμία ανεπιθύμητη ενέργεια εφόσον συνταγογραφούνται από γιατρούς επαρκώς εκπαιδευμένους. Μπορούν να χορηγηθούν σε όλες τις ηλικίες (από βρέφη μέχρι υπερήλικες) και για όλες τις καταστάσεις του οργανισμού όπου άλλα φάρμακα απαγορεύονται όπως π.χ. κύηση, γαλουχία.
Η Ομοιοπαθητική προσφέρει λύσεις και σε όσους λαμβάνουν ήδη χημικά φάρμακα καθώς μπορεί να συνδυαστεί με τη συμβατική ιατρική όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο. Δεν είναι απαραίτητο να διακοπούν τα χημικά φάρμακα που λαμβάνει ήδη ο ασθενής πριν επισκεφθεί τον ομοιοπαθητικό γιατρό. Η όποια επιθυμητή ή αναγκαία ελάττωση των χημικών φαρμάκων, θα γίνει μόνο σταδιακά, υπό την καθοδήγηση του ομοιοπαθητικού γιατρού και σε συνεργασία με τον αλλοπαθητικό γιατρό, μόνο με την προϋπόθεση ότι ο ομοιοπαθητικός έχει διαπιστώσει την αναμφίβολη ωφέλιμη δράση του χορηγούμενου ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Η Ομοιοπαθητική ιατρική μπορεί να βοηθήσει σε πολλές καταστάσεις οξείες και χρόνιες. Σα παράδειγμα οξείας ασθένειας μπορούμε να αναφέρουμε μια εμπύρετη γριπώδη νόσο (για την οποία δεν υπάρχει ειδική αλλοπαθητική αγωγή). Για κάθε είδους γρίπη, με τα απλά συμπτώματα της κόπωσης, των πόνων σε μύες και αρθρώσεις, του πυρετού, της ναυτίας, πονοκεφάλου κ.λ.π. υπάρχουν πολλά και άκρως αποτελεσματικά ομοιοπαθητικά φάρμακα που χορηγούμενα σύμφωνα με το Νόμο των Ομοίων, βοηθούν τον οργανισμό στην αυτοθεραπευτική του προσπάθεια. Σα παράδειγμα χρόνιας ασθένειας μπορούμε να αναφέρουμε την οστεοαρθρίτιδα, μια εκφυλιστική πάθηση των χόνδρων των αρθρώσεων. Και στη περίπτωση αυτή, υπάρχουν εξειδικευμένα ομοιοπαθητικά φάρμακα που βοηθούν τον οργανισμό στην αναστολή της εκφυλιστικής διαδικασίας και στην εξισορρόπηση της ενέργειας και της σταθερότητας των αρθρώσεων και γενικά του μυοσκελετικού συστήματος.
Είναι αυτονόητο ότι η Ομοιοπαθητική δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε παθήσεις όπου υπάρχει μη αναστρέψιμη καταστροφή ιστών και σ΄ αυτές που αναμφισβήτητα απαιτούν χειρουργική επέμβαση.
Είναι αδύνατον, στα περιορισμένα πλαίσια ενός άρθρου να επεκταθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες. Με την υπόσχεση ότι θα επανέλθουμε κάποια στιγμή για περισσότερες πληροφορίες, θα ήθελα να κλείσω με την παράθεση του 2ου αφορισμού από το μνημειώδες έργο του Σ. Χάνεμαν «Όργανο της Θεραπευτικής Τέχνης»:
Το ύψιστο ιδανικό της θεραπείας είναι η ταχεία, ήπια, μόνιμη αποκατάσταση της υγείας, η άρση κι εξολόθρευση της αρρώστιας σε όλη της την έκταση με το συντομότερο, ασφαλέστερο και αβλαβέστερο τρόπο, σύμφωνα με αρχές που κατανοούνται σαφώς.
1) Ομοιοπαθητική, Επιστήμη ή Μύθος, Bill Gray, Επιστημ. Επιμέλεια Π. Κράχτης, εκδ. University Studio Press
2) Ομοιοπαθητική, υπόσχεση πραγματικής ίασης, Amy Lansky, εκδ. Κριτική
Πέτρος Κράχτης
Ιατρός Ομοιοπαθητικής – Ρευματολόγος